Alles wat je moet weten over bedwantsen
De wetenschappelijke naam van de bedwants is Cimex Lectulariu. Het zijn parasitaire wantsen. Ze zuigen bloed bij mensen, maar ook warmbloedige dieren vormen regelmatig het slachtoffer. De insecten leven -zoals de naam al doet vermoeden- in en rond het bed en ook in matrassen verstoppen ze zich graag. In de nachten, wanneer jij slaapt, komen ze tevoorschijn om je fijne dromen te verstoren. Want ze laten pijnlijke en jeukende beten achter.
De bedwants houdt van warme plekken en warmte geniet dan ook de voorkeur van deze parasiet. De parasiet kan niet springen, maar ook niet vliegen. Wel is hij onwijs snel. Het beestje verplaatst zich ontzettend snel.
De bedwants is maar een piepklein insect. Hij reikt niet verder dan 5 a 6 millimeter. De uiterlijke kenmerken van het insect zijn onder andere een breed en ovaalvormig lijf. Een vrouwtje heeft een groter achterlijf dan het mannetjesdier. De bedwants heeft verticale rijen met strepen en ook de aanwezigheid van haartjes vind je op de rug van het insect. Verder hebben ze twee voelsprieten en zes poten. De bedwants is bruinrood van kleur, maar een grappig weetje: hoe meer het beestje heeft gegeten, hoe donkerder van kleur hij wordt. Vlak na het verorberen van een maaltijd is een bedwants in en in rood gekleurd. Een jonge bedwants wordt ook wel een nimf genoemd. Hij is doorschijnend, maar soms ook lichtbruin van kleur.
Naast dat je het bed moet delen met een griezelig minimonstertje, voeden deze beestjes zich ook nog met je bloed, door in de huid te bijten. Er vormt zich nu een bultje dat zorgt voor ontstellende jeuk. En de bedwants is doortrapt, want wanneer jij lekker warm in je bed ligt, zorgt deze warmte ervoor dat de bedwants actief wordt. De bedwants legt zijn eitjes in de naden van het matras, maar ook andere plekken rondom het bed worden niet geschuwd om als broedplaats te worden gebruikt. Als de eitjes zijn uitgekomen gaan ook de jonge bedwantsen op zoek naar hun eerste druppels bloed.
Een bedwant is dorstig
Een beet van de bedwants kan lang duren. Wel vijf tot tien minuten! Als je denkt dat je er na één beet wel van verlost bent, dan kom je van een koude kermis thuis. Een bedwants is dorstig en bijt je meerdere keren per week. Wist je dat dit per keer wel 2 milliliter bloed kan zijn?!
Vroeger kwam de bedwants op grote schaal voor. Over de hele wereld werd het insect waargenomen. Door het inzetten van chemische stoffen in bestrijdingsmiddelen, werden deze irritant insecten zo goed als uitgeroeid. Dat is veranderd: bedwantsen, bij zowel mensen in huis als in hotels, maken weer een opmars door. De reislust van de mens heeft ook een vinger in de pap in dit probleem. Bedwantsen klimmen makkelijk in je koffer en gaan dus gezellig met je mee naar jouw huis en planten zich onverminderd voort.
Wanneer jij in bed ligt en in dromenland bent, heb je het bed met je lichaamswarmte op de juiste temperatuur gebracht waarin de bedwants graag verkeert. Ook op de Koolstofdioxide (CO 2 ) die je uitademt, komt de bedwants af. Bij een beet van de bedwants wordt de huid vacuüm gezogen. Vervolgens spuiten ze nu met hun steeksnuit een verdovende vloeistof in de huid. Vaak zal je de beet dus niet eens voelen en slaap je onverstoorbaar verder. De bedwants kan nu ongestoord van jouw bloed drinken. Na iedere bloedmaaltijd gaat de bedwants terug naar zijn schuilplaats om te gaan paren en eitjes te leggen: wat een luizenleven.
De bevruchting van een bedwants is erg uitzonderlijk. Er wordt gesproken van een traumatische inseminatie. Het mannetje bevrucht het vrouwtje. Heel normaal zou je zeggen. Maar dan komt het: dat gebeurt door een gat in het vrouwtje te prikken en zo de geslachtscellen af te geven. Bedwantsen verspreiden het stofje feromonen en deze stof trekt weer andere bedwantsen aan. De andere bedwantsen weten zo dat er iemand van hetzelfde kamp aanwezig is.
Een bedwants zul je niet één-twee-drie opmerken, laat nog staan herkennen. In naden en kieren houden ze zich schuil als een doorgewinterde verstopkoning. Bij nacht en ontij komen ze pas tevoorschijn, juist als jij ligt te slapen. Je zult de aanwezigheid van de bedwants dan ook pas te laat opmerken: als je last krijgt van jeukende bultjes. Maar zelfs dan is het nog moeilijk te achterhalen welk bloedzuigend insect het heeft toegebracht. De bedwants herkennen is belangrijk om de bestrijding in te zetten. Dit vervelende beestje kan zich namelijk pijlsnel voortplanten en geloof ons als we zeggen dat je op bedwantsenplaag niet zit te wachten.
Heb ik last van bedwantsen? Hoe herken ik die
Er zijn een paar belangrijke signalen die de aanwezigheid van bedwantsen in huis weggeven. Een goede inspectie is van groot belang:
Volwassen bedwantsen mogen dan snel zijn, met het blote oog kun je ze wel goed waarnemen. Ook de larven van de bedwants zijn te zien. Het zijn namelijk heel kleine en doorzichtig witte eitjes. Soms zijn er kleine vervellingshuidjes te vinden, die de bedwantsen af hebben geworpen. Soms tref je bloedstipjes aan op de lakens. Dit is niet jouw bloed, maar zijn uitwerpselen van de bedwants. De bedompte geur waar je ook best misselijk van kan worden is ook een van de tekenen dat het om bedwantsen gaat. Een bedwants heeft namelijk een geurklier waarmee ze een onwelriekende afscheiding produceren.
Je kent de jeuk wel die een gangbare muggenbeet veroorzaakt. Nou: de jeuk die de bedwants veroorzaakt is nog vele malen heviger. Een bedwantsenbeet zorgt ervoor dat je maar één ding wilt doen wanneer de ontstellende jeuk inzet: krabben aan de plek tot bloedens toe als het moet. Beter is het om ervan af te blijven. De jeuk zal door het krabben alleen maar verder verergeren. Bovendien wil je niet een litteken van een bedwants overhouden.
Werd je vanochtend wakker met rode jeukende bultjes en heb je geen vervelende mug tot in de late nacht horen zoemen? Vermoed je daarom dat er bedwantsen in het spel zijn? Bel dan snel een ongediertebestrijder om deze zeer onwelkome bloedzuigende gast de laan -en vooral je bed- uit te sturen!
De aanwezigheid van de bedwants vormt een groeiend probleem. Iedere reiziger walgt van het idee dat bedwantsen een kamergenoot zijn in hun hotelkamer. Want een heerlijke zonvakantie wil je niet laten vergallen door het volstrekt krabbend door te brengen. Helaas pindakaas, de kans dat je op vakantie een bedwants tegen het lijf loopt, groeit gestaag maar zeker. Bedwantsen kunnen in elke verblijfplaats voorkomen. Met een slechte hygiëne heeft het allerminst te maken. De bedwants reist gewoon met vele reizigers mee en komt zo overal ter wereld.
De bedwants verstopt zich maar wat graag in en rondom het bed. Ze zijn klein en kunnen dan ook prima in de kieren van het bed verblijven, zonder hun aanwezigheid te verklappen. Check vooral de rest van de slaapkamer ook even op de aanwezigheid van deze beestjes. Ook gordijnen en vloerbedekkingen vormen perfecte dekmantels.
Schakel een professional in!
Heb je last van bedwantsen, dan word je waarschijnlijk lek gestoken door deze nare beestjes. Stop het nu! Door een ongediertebestrijder van dit monsterachtige probleem op de hoogte te stellen. Want alleen door professionele bestrijding kun je er echt in slagen om van een bedwantsenplaag af te komen: eens en voor altijd!
Wanneer er sprake is van een bedwantsenplaag, zul je de aanwezigheid letterlijk kunnen ruiken. Er hangt een indringende geur die een professionele bestrijder in een seconde herkent. Het is een misselijkmakende stank. Sommige mensen vergelijken het ook wel met de geur van amandelen. Je wilt dat de beestjes opdoeken, en ook de geur verdrijven. Een ongediertebestrijder helpt je uit de brand.
Bestrijding is bijna altijd noodzakelijk bij bedwantsen, want ze zullen niet zelf vertrekken, je moet ze keihard dwingen. Afhankelijk van de hoeveelheid bedwantse, kun je zelf proberen ze te pakken. Maar dit luistert nauw: want je er een paar gemist, dan gaat de voortplanting onverminderd door.
De beste en enige manier om snel van bedwantsen af te komen is met de hulp van een professionele ongediertebestrijder. Deze bestrijder zal op een efficiënte manier het ongedierte bestrijden. Een specialist weet exact de plekken aan te wijzen waar de beestjes zich verstoppen.
