Alles wat je moet weten over mollen
De mol is een zoogdier dat onder grond leeft. De mol, wetenschappelijke naam Talpa europaea, komt overal in Nederland voor. Het totale aantal is echter onbekend, want het beestje is een echte underdog. Door hun ondergrondse levens, steken ze maar nauwelijks hun snuitjes boven de grond. Ook de sporen die ze achterlaten, zoals pootafdrukken of de uitwerpselen, zijn maar lastig te traceren.
Een mol is tussen de 11 en 16 centimeter lang zijn en zijn zwarte vacht is zijn herkenbare handelsmerk. Een mol graaft ellenlange gangen door zijn handige graafhandjes in te zetten. Deze handjes hebben aan elke hand vijf vingers met puntige nagels. De mol ziet barslecht, maar compenseert dit met zijn uiterst gevoelige snorharen op de voorkant van zijn hoofd. Een spitse roze snuit kenmerkt zijn grappige kop.
De mol eet voornamelijk regenwormen. Deze zijn namelijk rijk aan eiwitten en bevatten ongeveer 80% water. Dat is een bijkomend voordeel: de mol hoeft nu bijna niet te drinken. Bovendien is het makkelijk te vinden voedsel voor de mol, want ook regenwormen houden zich onder de grond. Als het donker is zal de mol nu en dan zijn vertrouwde modderige gangenstelsel verlaten voor het zoeken van ander voedsel, zoals slakken en soms een muis. Ook insectenlarven en spinnen worden door de mol probleemloos verschalkt. Een volgroeide mol moet dagelijks minimaal 50 gram aan voedsel eten. Hij is elke dag dan ook in allerijl op zoek naar voedsel, het is een echte dagtaak. Ook is de mol slim: hij anticipeert op een voedselvoorraad voor in de herfst.
Een mol is enorm slechtziend. Hij heeft maar kleine oogjes. Zijn andere zintuigen zijn daarom des te belangrijker. Deze zintuigen zijn dan ook goed ontwikkeld. Horen kan hij erg goed en het beestje vind gemakkelijk zijn weg door de meterslange gangenstelsels die hij graaft. Daar is hij erg bedreven in door zijn gevoelige snorharen en tastzenuwen in zijn snuit en staart.
De paartijd van de mol vindt plaats in de maanden februari, maart en april. De mannetjes zoeken dan een vrouwtje om zich mee voort te kunnen planten. Ze graven net zo lang door totdat ze een vrouwtje in de smiezen krijgen. In principe heeft iedere mol zijn eigen gangenstelsel, maar in de paartijd knijpen ze een oogje toe en mogen mannetjes ook in de door vrouwtjes gegraven gangen komen.
In de maanden mei en juni worden meeste jonge mollen geboren. Een vrouwtje werpt gemiddeld 4 a 5 naakte en blinde molletjes. Dit na een draagtijd van plusminus 4 weken. Na ongeveer 14 dagen krijgen de mollen hun kenmerkende vacht en na 22 dagen openen ze voorzichtig hun oogjes. Na 33 dagen verlaten de eerste mollen het nest en gaan op zoek naar eigen grondgebied. Soms tegen het zere been van andere mollen. Een gevecht om het gebied wil dan nog weleens voorkomen. Mollen zijn na 11 maanden geslachtsrijp en bereiken een leeftijd van ongeveer 3 jaar.
Een mannetje is iets groter dan een vrouwtje. De mol leeft voornamelijk onder de grond en het graven van gangen is zijn specialiteit. Mollen hebben een vacht, waarmee ze zichzelf vooruit en achteruit door de gangen kunnen murwen. De haren kunnen namelijk in de huidaanhechting kantelen, een handige noviteit.
De meeste mensen zien de mol liever gaan dan komen. Natuurlijk gaat dit hand in hand met de schade die ze kunnen aanrichten. Toch zijn ze ook nuttig.
Je komt ze wel eens tegen: kenmerkende molshopen. Door deze hoopjes met aarde weet je direct dat dit het werk is van mollen. De mol graaft gangen die tot ongeveer 120 centimeter diep in de aarde liggen. De gangen zijn ongeveer 5 centimeter breed. Soms graaft een mol ook gangen aan de oppervlakte. Overtollige aarde graven ze met hun poten naar achteren, waardoor de typerende molshopen ontstaan. De gangen worden gebruikt om boven de grond te kunnen komen. Want eens in de zoveel tijd wordt boven de aarde bruikbaar materiaal meegenomen, om onder de grond hun nest verder uit te kunnen bouwen.
Help ik heb schade door een mol
De kenmerkende molshopen die de mol achterlaat, stelt over het algemeen zeker dat je te maken hebt met een mol. Een mol kan de nodige schade toebrengen aan planten en gewassen, omdat deze worden losgewroet of opgegeten. Ook kunnen de meterslange gangenstelsels van de mol voor verzakkingen in de tuin zorgen. Al dat omgespit zorgt bovendien ook nog eens voor een grote ergernis wat huishoudelijke klusjes betreft: het onkruid tiert nu een stuk weliger.
Een of meerdere mollen in de tuin kun je beter bestrijden als je schade aan je gewassen en het gazon wilt voorkomen. Hiervoor kun je verschillende manieren inzetten. Verjaag, vang of vergiftig de mollen. Echter, deze laatste methode kan alleen worden ingezet door gecertificeerde ongediertebestrijders. Deze weet namelijk precies hoe deze beestjes leven en hoe ze het mollenprobleem kunnen beteugelen.
De mol is niet schadelijk voor onze gezondheid. In de eerste plaats omdat een mol boven de grond maar sporadisch wordt waargenomen. Heb je een mol gevangen en bijt hij je onverhoopt, ga dan even langs de dokter te gaan voor een tetanusprik. Deze situatie komt echter bijna nooit voor.
De mol kan een ware plaaggeest zijn als ze schade aanrichten aan een gazon of een weiland. Wanneer er sprake is van grote overlast, kun je spreken van een mollenplaag. Zolang mollen in de vrije natuur hun gang gaan, dan is er geen probleem. Een mollenplaag in je tuin of op je eigen grondgebied is natuurlijk wel erg vervelend. Een ongediertespecialist kan je helpen en is de aangewezen persoon om echt doeltreffend te handelen. Het is namelijk zeer lastig om de mol zelf te bestrijden. In het bijzonder wanneer er sprake is van een mollenplaag.
Wat kan ik zelf doen?
Plaats mollengaas op de plekken waarvan je mollen wilt weren. Dit is het meest effectief. Andere methodes hebben betrekking op het verjagen van de mollen. Helaas heeft de schade zich dan vaak al voltrokken. Mollengaas stopt de mol in het graven van zijn gangen. Doordat hij er nu niet langs kan, is het probleem vaak opgelost.
Mollen zelf bestrijden is mogelijk. De mol daagt je echter wel uit en stelt je geduld op de proef. De beestjes leven onder de grond en je ziet niet precies waar ze zich verstoppen, het proces zal dus tijd in beslag nemen. Een aantal methodes die je kunt uitproberen zijn onderstaande methodes, zonder het in gebruik nemen van gif.
Leidt de mol om de tuin door het plaatsen van bepaalde planten. De mol heeft bijvoorbeeld een afkeer van de plant keizerskroon, deze houdt mollen dus op afstand. Ook door het plaatsen van flessen half in de grond, zal de mollen niet als plezierig ervaren. Door het geluid dat nu ontstaat door dat de wind in de opening van de fles waait, zullen de mollen eieren voor hun geld kiezen en veelal verdwijnen. Hun sterke gehoor pikt dit soort geluiden namelijk feilloos op.
Met een speciale mollenkoker kun je de beestjes levend vangen. Dat is wel zo fijn voor de beestjes, die in principe mensen en dieren maar weinig kwaad doen. De mol kun je ergens anders weer uitzetten, zodat hij een nieuw territorium kan zoeken. De koker plaats je makkelijk in een molshoop.
Met een mollenklem kun je een mol vangen, maar je doodt hem ook. De klem is vergelijkbaar met de werking van een muizenklem. De mol zal in de val lopen en overleeft het voorval niet. Het is belangrijk dat deze klem op de juiste manier word gebruikt, want anders werkt het niet naar behoren en zo kan de mol onnodig lijden. Beter is het dus om deze taak aan een ongediertebestrijder over te laten.
Schakel een professional in!
De voorkeur van de meeste mensen gaat uit naar een diervriendelijke bestrijding. Dit is bij overlast door mollen ook prima mogelijk. Naast het weren van mollen kan ook een mollenvanger dienst doen voor deze klus. Vanzelfsprekend wordt er nu geen gebruik gemaakt van gif.
Heeft je tuin ernstige schade opgelopen door toedoen van mollen? Dan zijn er meerdere mogelijkheden om de mol te verdrijven. Dit kan je prima zelf bewerkstelligen, maar mocht het niet leiden tot het gewenste resultaat, neem dan contact op met een professionele ongediertebestrijder.
